Paul Thomas Hoek (Holten, 3 oktober 1979) is een Nederlands beeldend kunstenaar, performer en medeoprichter van de instrumentale post-rock band We vs Death (2001-heden).
Hij woont en werkt in Amsterdam en voltooide de Hogeschool voor de Kunsten (Museologie) en de Gerrit Rietveld Academie (Fine Art) aldaar.
In 2011 bracht hij zijn eerste album uit waarmee hij in een solo setting optredens geeft.
In 2024 richt hij HOEK & DE VERDWIJNERS op. Een band met leden van We vs Death, The Fire Harvest, Boyle en Classic Water.
PERS:
Discografie:
-DROMER (nieuwste release 2024 CD/VINYL)
Onconventionele, poëtische indierock
De Amsterdamse beeldend kunstenaar Paul Thomas Hoek zou oorspronkelijk op deze editie van Peel Slowly and See spelen met zijn postrockband We vs. Death, maar in plaats daarvan treedt hij vanavond op met zijn dit jaar opgerichte gezelschap Hoek & de Verdwijners. Met z’n vijven spelen ze een aantal Nederlandstalige nummers van Hoeks onlangs uitgebrachte album ‘Dromer’, aangevuld met ouder werk. Het zijn compacte tracks die, hoewel ze wel degelijk herhaling van bepaalde elementen bevatten, vaak niet zijn opgebouwd als een traditionele rocksong met coupletten en een refrein. De beeldende teksten, die Hoek overigens niet zingt maar eerder voordraagt als een gedicht, worden ondersteund door catchy gitaarriffs, steady dienende drums en hier en daar een stuwende baslijn. Zelf declameert Hoek niet alleen de teksten, maar speelt hij ook gitaar en trompet. Met kleine onderwerpen zoals een leraar die met de trein naar zijn werk reist, een gelezen boek waar iets in is geschreven of opgroeiende jongens en meisjes, behandelen Hoek en de Verdwijners op een treffende manier grote thema’s als isolatie en vergankelijkheid. De onconventionele structuur en het opzeggen in plaats van zingen geven de songs iets ongepolijsts en authentieks dat de inhoud onderstreept.
(Cisly Burcksen)
-VANAF HEDEN (2014 CD/VINYL)
Warm, experimenteel, knullig, sentimenteel, afstandelijk en naïef, ergens tussen Mogwai en Gorki in. We hadden niet verwacht en zijn blij om eindelijk die woordencombinatie te kunnen gebruiken om muziek te omschrijven.
Op ‘Vanaf Heden’ verzamelt hij, wederom thuis geknutselde warme, melodische postrock-instrumentals waarover hij gedichten voordraagt in een opmerkelijke stijl volledig gespeend van de gebruikelijke pretentieuze toon van voordragende dichters. -Gonzo Circus-
-BEGINNER (2011 CD/VINYL)
Beeldend kunstenaar, schrijver en frontman van We vs Death Paul Hoek combineert troostrijke, gesproken woorden met inventieve muziek. -Gaudeamus Muziekweek-
WE VS DEATH
-A black house, a coloured home (2009 CD Beepbeep Utrecht, Sinnbus Berlijn)
-We too are concerned, we are to concerned
(LP/CD 2006 Zabel Utrecht, Zankyo Records Japan)
-We vs Death/ Green Concorde (2004 CD Denemarken, splitt album Zabel Utrecht, Morningside Records Denemarken, Eglantine Records Frankrijk)
-We vs Death/ Tom Sweetlove
(2002 CD België, splitt album, Zabel Utrecht, Matamore België)
-We vs Death (2001 debuut 7″/CD Zabel Utrecht)
Hoek (& de Verdwijners), een biografie:
Hoek & de Verdwijners is een project van Paul Hoek (Holten, 1979).
De muziek-groep wordt bedacht en opgericht in de laatste maand van het jaar 2022. Hoek heeft dan net, met hulp van De Verdwijners zijn derde solo album ‘Dromer’ uitgebracht.
Het gezelschap bestaat, in wisselende samenstelling, uit muzikanten die vooral actief zijn in de Utrechtse indie-scene. De vaste kern bestaat uit leden van de instrumentale post-rock band
We vs Death, waarvan Hoek de trompettist en frontman is.
Paul Thomas Hoek werd geboren te Holten op 3 oktober 1979. In 1997 verhuist hij naar Amsterdam waar hij de studie Museologie volgt aan de Hogeschool voor de Kunsten.
Na het behalen van zijn bachelor start hij in 2001 zijn opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie alwaar hij opgeleid wordt tot schilder op de afdeling Fine Art.
Kort na afronding van de Academie ontvangt hij een subsidie van het Mondriaan Fonds voor de ontwikkeling van zijn werk.
Hij brengt dan, met financiële hulp van dit zelfde fonds zijn eerste twee muzikale solo-albums uit. Te noemen: Beginner en Vanaf Heden. Het album Dromer zou pas tien jaar later verschijnen.
Het startstipendium geeft hem ook de kans om zich door te ontwikkelen als maker van veelal abstracte schilderijen die doen denken aan het werk van de Amerikaanse fundamentele schilderkunst.
Grote sobere kleurvlakken en ingetogen grijs proberen de kijker te vertellen over wat er overblijft nadat het denken en interpreteren is gestopt.
Hij maakt gebruik van een techniek tussen grafiek en schilderen in. Het is een procedé dat vaak twee werken tegelijkertijd oplevert. Het geeft hem de mogelijk ‘blind’ te zoeken naar een tweede scherm waarop het ‘niet denken’ wordt geprojecteerd.
Ondertussen reist hij, zo af en toe, met We vs Death de wereld over. Ze treden op in onder andere Japan, Rusland, Canada en Engeland en brengen meerdere albums uit op verschillende labels.
Het het zijn gouden tijden voor de band die in de loop der tijd zal uitgroeien tot een fenomeen in de instrumentale post-rock scene.
Naast zijn kunstenaarschap volgt hij vanuit eigen interesse een leertraject binnen de beroepsvaart. Een paar jaar later wordt hij schipper in de passagiers- en binnenvaart. Het werk op de boten geeft hem niet alleen vrijheid en buitenlucht maar ook de financiële middelen om zich het leven als kunstenaar in Amsterdam te kunnen veroorloven.
Op het moment van schrijven woont en werkt hij nog steeds in Amsterdam.
Zijn vriendin en hij hebben samen een zoon, Veit Hoek. (Amsterdam, 3 okt 2018)
De zucht naar een veelzijdig leven, in combinatie met het vaderschap, vraagt ook het nodige aanpassingsvermogen. De discipline schilderen maakt (tijdelijk) plaats voor enkel het schrijven van teksten en muziek. Een zoekende periode breekt aan. Het is 2018 en de eerste woorden van Dromer vinden het papier. Hierin wordt hij gesteund door zijn vriendin en moeder van zijn zoon, de van origine Duitse fotografe Anneke Hymmen.
Tussen het werk op de boten door krijgt hij de ruimte om met een paar vaste leden van We vs Death, die hij de Verdwijners noemt, te werken aan nieuwe muziek.
Ze nemen de eerste nummers van Dromer op in een boerderij in Beerta, Groningen.
De Verdwijners zijn een groep multi-instrumentale muzikanten die in staat zijn, de door Hoek ingespeelde ideeën, die vaak in de basis, alreeds volledig opgenomen nummers zijn, te transformeren naar een overstijgend eindresultaat. Ze vullen het talent aan, daar waar Hoek het niet heeft.
De Nederlandstalige teksten van de hand van Hoek worden, door hem, eerder gedeclameerd dan gezongen. Hij praat-zingt als het ware over de muziek heen.
De ‘verhalen’ die ergens het midden vinden tussen poëzie en liedteksten vertellen de luisteraar over diep persoonlijke voorvallen, alledaagse, associatieve overdenkingen en de veranderingen die het leven de mens aanreikt.
Hij geeft de luisteraar hierin alle ruimte voor inleving en interpretatie.
Omdat hij in beginsel ook veel van de muziek componeert, is het logisch dat de meeste zinnen ritme hebben.
De Verdwijners zorgen voor een onmisbare aanvulling op de ideeën die door Hoek worden geïnitieerd. Ze zijn in staat om de ruimtes die Hoek hen geeft in te richten met een eigen klank.
Het geluid van associatie. De Verdwijners komen om te verzinnen en vertrekken om zoeken.
De ideale samenwerking is volgens Hoek woordeloos. Derhalve ontstaat alleen maar ontstaan. Het samen zoeken naar de juiste toon in tevreden harmonie.
Tekst en muziek zullen, door dit gezamenlijk vertrouwen, onherroepelijk, samenvallen.
Zijn debuut album Beginner gaat bij nader inzien vooral over de omgang met het verlies van zijn vader in 2001. De titel kan worden uitgelegd als een staat van zijn van zowel de stervende als de (rouwende) achterblijver. Beiden worden Beginner. De een begint aan een onbekend avontuur, de ander zet zijn leven voort in het licht van nieuwe ontdekkingen. De Beginner put troost uit levend zijn en is voortdurend nieuwsgierig. De Beginner vangt aan, steeds opnieuw.
Vanaf Heden gaat wederom over verandering. Ruim tien jaar later, in 2014, overlijdt ook Hoeks moeder. Opnieuw duikt Hoek in de diepte van groot verlies. Tegelijkertijd probeert hij omhoog te reiken naar de schoonheid aan de oppervlakte. Hij verbaasd zich over zoveel gelaagdheid. Vanaf Heden begint het steeds opnieuw. Vanaf Heden is toekomst, het verleden doet er niet toe.
Het zijn soms kinderachtige observaties die serieus worden gebracht.
Dromer probeert af te rekenen met de twee voorgaande albums.
Zowel in tekst en geluid klinkt er meer zekerheid. Of althans dat vindt Hoek zelf. Hij denkt nu meer volwassen te zijn. Maar is dat ook zo? Waarschijnlijk niet.
Het is een tijdsdocument dat, zoals elk nieuw werk, lang niet alle ervaringen weet te vangen. Er is de hoop dat de luisteraar zich enigszins kan vereenzelvigen met de observaties die Hoek in woord en muziek vast. Het album is veelzijdiger in de onderwerpen.
Hij probeert de melancholie van zich af te schudden door meer te gaan schrijven over zijn omgeving in algemene zin. Niet de observatie van de mens als familie maar als voorbijganger.
Dit lukt gedeeltelijk. Het is wederom niet makkelijk de doden buiten de deur te houden. De navelstreng is eindeloos lang. Hier en daar klinkt alsnog een finale ode.
Er is ruimte voor nieuw leven en grote veranderingen zijn er niet aan de orde.
Een lofzang op de stad, het geluk van schrijven, de schoonheid van een goed verhaal, de (gemaakte) waanzin van een kunstenaar. Dromer is geen rechtlijnig album geworden.
We maken kennis met een pratend eiland en leren eindelijk de mysterieuze Verdwijner kennen.
En in het nummer Moed wordt de luisteraar deelgenoot van een eeuwenoud ritueel. Er is vuur, er klinken stemmen.
De Dromer is voor niks of niemand bang.
Hoek & de Verdwijners werken aan nieuw materiaal.
